Kasteel Borgharen
Zie ook Magazines
Kasteel Borgharen, deel 1. Het kasteel stamt al minstens uit de 14e eeuw, maar kreeg zijn vorm in de 18e eeuw. De vorige eigenaar, een handelaar in antiek, heeft er 34 appartementen laten bouwen.
Vanaf de jaren 80 raakte het verder in verval en werden tal van boedelstukken verkocht. Ronny Bessems kocht het kasteel en sinds 2014 wordt er druk gerestaureerd.
Het hoofdgebouw vanaf de oprijlaan. We zien de droge gracht en daarachter de linkervleugel en de linkertoren. Als de kademuren klaar zijn, wordt de gracht weer gevuld.
Aan de zijkant een raam, schilderachtig en vervallen. Het is te zien dat er veel werk ligt te wachten.
Het hoofdgebouw vanaf de binnenplaats. De classicistische gevel is in 1785 ontworpen door de Maastrichtse architect Mathias Soiron, het heeft een hardstenen bordes met dubbele trap. In die tijd werd ook de tuin aangelegd in Engelse landschapsstijl.
Van dichtbij is te zien dat de kozijnen in erg slechte staat zijn: heel veel werk nog.
De keuken. We zien een flinke schouw en een hardstenen vloer. Omdat de vorige eigenaar alle inboedel verpatst heeft, is de ruimte goeddeels leeg. Natuurlijk horen de kacheltjes hier niet. De Keulse pot natuurlijk wel. Rechts, in de nis, zien we nog een stukje van de pomp.
Het plafond van de bedstee, we kijken vanaf de plaats van het bed naar boven. De binnenkant van een juwelenkistje. Je moet goed kijken om te zien dat er diepte in zit.
Een jachttafereel in gestuukt reliëf, vermoedelijk verguld met bladgoud. We zien kruiselings een geweer en een sabel, daarvoor een jachthoorn met daaraan een weitas, de buit is een vogel. Dat alles hangt aan een lang lint. Probeer je eens voor te stellen hoe dat bladgoud toen geschitterd moet hebben in het licht van kaarsen.
Een hoekje van de ronde blauwe kamer. Een belangrijke vraag voor de restaurateurs was: welke kleur blauw gaat het precies worden? Er wordt niet zomaar iets geblauwverfd, er is onderzoek gedaan naar de juiste kleur.
Een hoekje van een ronde witte kamer. Schitterend stucwerk boven de deuren. Het donkerbruin is vermoedelijk ook verguld geweest met bladgoud. Aan weerszijden van het ronde medaillon zien we toeters waaruit bloemen en fruit komt. Het zijn hoornen des overvloeds. Ze tonen een oogst die nooit opraakt. Eindeloze voorspoed en rijkdom. De takjes met vruchten ernaast zijn levensbomen. De vierkante pilaren zijn pilasters. Bovenin versierd met festoenen, slingers met bladeren en bloemen.
Een paneeltje met houtsnijwerk dat gerestaureerd wordt. Binnenkort vindt de afwerking plaats; het fijnsnijden en op kleur brengen. En zo zijn er tientallen panelen, groot en klein.
Er is een volledig intacte wapenkamer. Dat wil zeggen: het interieur is intact, ik heb geen wapens gezien. Het interieur is 19e eeuws. Hier een nis met uitzicht op glas-in-lood en de tuin aan de zuidkant.
Dit is een van de panelen die via crowdfunding kon worden teruggekocht. Een spannend verhaal: ze zijn verkocht, verdwenen, toch teruggevonden, opnieuw gekocht en nu moeten ze nog gerestaureerd en geplaatst worden in de Salon. Het waren tien doeken: allemaal terug!
Een grisaille: een schilderwerk in één kleur, in dit geval grijs. De muur, en ook de schildering, is bedekt met witte kalk, die heel voorzichtig moet worden weggehaald. En dan maar hopen dat de afbeelding zo ongeschonden mogelijk tevoorschijn komt.
Een prachtig stuk stucwerk boven een deur in de Salon. Het is een reliëf van misschien maar tien milimeter dikte, dunte eigenlijk. En ondanks dat heeft het heel veel zeggingskracht. Kijk eens naar de linkerarm van de man. Bijna niet te zien en toch nadrukkelijk aanwezig. Bedenk dat het alleen zichtbaar is vanwege de lichtval. Wat doen dat engeltje en die man daar trouwens? Haar toedekken? Of juist niet?
Een vrijwilliger krabt voorzichtig het teveel aan specie weg rond een hardstenen kozijn. Uren werk, dat kan ik je verzekeren.
Omdat alle meubels verkocht zijn door de vorige eigenaar, moet er heel wat aangevuld worden. De Gemeente Maastricht heeft een groot aantal stoelen en kasten in bruikleen afgestaan. De stoelen zijn onder meer uit de raadszaal.
Een typisch gangetje. Het plafond is er ernstig aan toe.
De trap vanuit de Salon. Bovenaan het eerste stuk is een huisaltaar achter een deur.
Een stuk van de ballustrade van het bordes. We zien initialen van de families De Rosen en Van Buel.
Een grote grafsteen van een van de Weledelen Gestrengen Heer Philibert Van Ysendorn A Blois Vrijheer Van Borgharen. De datum van overlijden was 1667.