Station Maastricht
Zie ook Magazines
Een ode aan ons strenge maar oh zo mooie stationsgebouw. Gebouwd in 1913 door G. Heukelom. Het lijkt zo streng door de kleur van de baksteen en de daken. En het strakke ritme en de symmetrie. Maar de schoonheid zit in de details. Nu ben je meestal onderweg als je daar bent, wat gehaast, de blik naar binnen. Maar blijf er eens even staan. Kijk eens rond. Zoek eens naar wat details. Er is veel te ontdekken…
Ooit was het station hét contact met de rest van de wereld, nabij of veraf. Er waren ruime wachtkamers waar men wat kon nuttigen. En een visitatieruimte om tassen en jassen te onderzoeken op contrabande; Maastricht was immers een grensstad in een tijd dat er nog duidelijke grenzen waren. En smokkelaars.
Het oorspronkelijke glas-in-lood is in de oorlog verwoest en in 1949 vervangen door dat van Charles Eyck. De namen van alle Limburgse stations staan er in. Het was een gift van het stadsbestuur.
En klokken. Overal. Het ritme van de dienstregeling is zo strikt, dat op 1 mei 1909 de Amsterdamse of Nederlandse Tijd werd ingevoerd. Om 9 uur was het overal in Nederland 9 uur. Dat was daarvoor een lokale aangelegenheid. Amsterdam 9 uur, Enschede 9.15.