De Heiligdomsvaart
Op de achtergrond zien we de Sint-Martinuskerk, genoemd naar Martinus die ooit legionair was in het Romeinse Leger. Het bezoek van zijn collega’s zal hem wel deugd doen.
En dan de Zwarte Christus. Het beeld is ooit door de bliksem uit een boom geslagen, in z’n geheel. Zo gaat tenminste de legende. De vaandelier moest even alle zeilen bijzetten wegens een rukwind.
Momenten van bezinning, de blik naar binnen. Onder een kritische blik oefenen met de wierookbrander. Ornaatscontrole. Achter Maria Replica (de echte is te kwetsbaar en daarom in de Merodekapel gebleven) eet het dragersgilde een Luikse wafel. De drager van de monstrans verzamelt kracht om de tocht te aanvaarden. En de Orthodoxe Christelijken, hier vanwege hun band met de heilige Servaas, richten de blik op de iconen.
De Buste van Sint-Servaas werd gebracht met de Servaasmobiel. Laadklep open en de leden van de Dragersgilde konden de buste met onderstel en kap naar voren halen tot aan de laadklep. De klep ging naar beneden, de draagdstoel bleef boven, en toen konden de schouders eronder. Statig en voornaam werd het geheel naar buiten gebracht en gekeerd. Het is goed gegaan, opgeluchte dragers.
De vraag is of men zulke belangrijke en unieke stukken nog wel mee kan nemen in processies. De kwetsbaarheid is immers groot. Voor Maria, Sterre der Zee, is al een replica, dat zal voor de verschillende bustes, Noodkist en andere reliekhouders ook wel gaan gelden.