De Sint-Matthiaskerk
Zie ook Magazines
De Sint-Matthiaskerk aan de Boschstraat in Maastricht is vrijwel altijd dicht. Maar gisteren had ik geluk, ik kon binnen net na de mis.
Het rook er sterk naar wierook. Lekker. En hoewel de kerk inmiddels leeg was, speelde de organist nog een stukje door. Mooi.
Een vijftiende eeuwse Piëta (gepolychromeerd hout). Piëta betekent compassie, medelijden. We zien een rouwende Maria met het lichaam van Christus op haar schoot. Het is een heel sterk beeld dat niet alleen over Maria en Jesus gaat, maar over alle moeders met overleden kinderen of over diepe rouw in het algemeen.
Een retabel met een beeld van Maria er voor. Het geheel doet met dat plantje bepaald huiselijk aan.
En dan de prachtige retabel achter het altaar. De zon scheen en het licht maakte er een bijzonder schouwspel van.
De deuren van de Sint-Matthiaskerk aan de Boschstraat zijn opnieuw geverfd. De kleur is ossenbloedrood, maar vanwege reflectie door het zonnige weer, lijkt de kleur een stuk lichter. En daarmee ook wat vrolijker.
Schuin tegenover de kerk is een drinkplaats voor paarden. De vissen kijken met een schuin oog naar de kraam erachter. Te mooi om niet te vermelden.