De relieken van Bernadette Soubirous
Voor niet katholieken is het onbegrijpelijk: relikwieën. Men vereert overblijfselen van heiligen. Dat kunnen lichaamsdelen zijn, maar ook voorwerpen, eigenlijk alles dat in de buurt van de heilige geweest is. Het is van vroeg-christelijke oorsprong, de traditie bestaat nog steeds. De hoop is dat er wat van de heiligheid overgaat naar de gelovige en dat de gelovige zijn vragen via de relikwie aan god kan stellen. Er zijn honderden reliekhouders, schrijnen, in Maastrichtse kerken.
Bernadette Soubirous heeft in 1879 verschijningen gezien van Maria. Ze was veertien en woonde in de buurt van Lourdes. Maria verscheen in een grot, Bernadette opende op haar verzoek een bron. Er werd een kerk gebouwd en sindsdien is de plek een bedevaartsoort; er zouden genezingen plaatsvinden. Men heeft tal van Lourdesgrotten nagebouwd, er zijn er ruim 120 in Nederland.
Men heeft haar resten verschillende keren opgegraven en wat stukjes bot uitgenomen voor onderzoek. Daarvan zitten stukjes in deze reliekschrijn en die was op Paasmaandag te zien in de Onze Lieve Vrouwebasiliek in Maastricht. Voor de schrijn ligt een stukje rots uit de grot in Lourdes en een kommetje water uit de bron. De schrijn is op tournee over de wereld. En de basiliek was natuurlijk extra versierd. Vanwege het bezoek van de relikwie en vanwege Pasen.
De schrijn heeft een neo-gothische stijl met torenspits en luchtbogen. Aan de voorzijde een beeltenis van Maria met stralenkrans die verschijnt aan de knielende Bernadette.
Voor wie dit allemaal maar raar vind: het is ook raar. Maar geloof gaat over iets anders dan de zichtbare wereld. Mijn gevoelens zijn gemengd: verbijstering, scepsis, verbazing en ontzag. Maar dat zijn ze eigenlijk constant.