De Sint-Theresiakerk
Zie ook Magazines
De Sint-Theresiakerk. Die is gebouwd tussen 1933 en 1934 door architect Van Groenendael, hij heeft ook de Sint-Lambertus gebouwd. Ook deze kerk is opgetrokken uit ruwe Kunrader steen. Het grondplan is een enkel middenschip met twee zijbeuken, twee transepten, een met een transepttoren, aan de voorzijde een dubbeltoren en een narthex met zes bogen, aan de achterkant het halfronde koor. De kerk is niet georiënteerd. De bouwstijl is neoromaans en neogotisch. De eerste foto is uit de fotocollectie GAM 17844 en is van 12 juni 1936.
De kerk is gewijd aan Theresia van Lisieux. Ze trad als vijftienjarige in in een kloosterorde in Lisieux in Normandië. Op 24-jarige leeftijd overleed ze, in 1925 werd ze heilig verklaard, vrij kort voor de bouw van deze kerk. Ze is patroonheilige van missionarissen en het missiewerk. De kerk werd een parochiekerk voor de nieuwe wijk Biesland, maar ook voor een deel van de Lambertusparochie en die van Petrus en Paulus in Wolder. Het werd daarmee een van de grotere parochies van Maastricht.
Op 17 juni ben ik er tijdens de Dag van de Architectuur binnen geweest. De kerk is vooral in gebruik als werkruimte van philharmonie zuidnederland: Opus 9. Daarom is de kerk niet meer toegankelijk voor publiek. Missen worden gehouden in de zijkapel.
Rechts naast de hoofdingang ligt de Theresiakapel met het beeld van de ‘kleine’ Theresia, in 1933 gehakt uit Franse zandsteen door Gerhard Hack. En links ligt de zeskante doopkapel met daar het glas-in-loodraam dat in 1942 gemaakt is door Harrie Schoonbrood.
Van de veertien kruiswegstaties zijn er nog twee te zien, de 7de en 8ste statie. Het zijn fresco’s, geschilderd door Jan Grégoire, ze waren in 1946 klaar. Onder het bordje heeft een offerblok gezeten. De andere fresco’s zijn in de zijbeuken en die zijn dichtgemaakt met geluidsdichte wanden; ze zijn in gebruik als opslag voor de philharmonie en voor publiek niet toegankelijk.
En een foto van de dagkapel gezien vanaf het altaar. De dagkapel ligt in het noordelijk transept en is toegankelijk via de zij-ingang.
In kerken kent men de evangeliezijde en de epistelzijde. Ze liggen links en rechts van het altaar, gezien vanuit de gelovige. Hier staan er ambo’s, de preekstoelen. Ze zijn gemaakt door kunstsmederij Kersten, Henri Schoonbrood maakte de tegelversiering. Op de kopse kant staan teksten in het hekwerk, voor iedereen leesbaar. Henri maakte trouwens ook verschillende glas-in-loodramen in de kerk.
Aan de evangeliezijde zien we zeilschepen, zelfs een duif met aureool vliegt mee. En een evangelist met daarboven de tekst: ‘Gaat en onderwijst alle volkeren’.
En aan de epistelzijde zien we Sint-Servaas met op de achtergrond de stad Maastricht. Daarboven staat: ‘Bereidt de weg des Heren’.
De rode buizen op de foto’s zijn geluidswerende wanden voor de philharmonie. Er hangen ook zulke panelen aan het plafond.
Boven het oorspronkelijke altaar hing een groot kruisbeeld. Dat hangt sinds 1952 aan de buitenmuur. Dit altaar stamt uit 1950 en is gemaakt door Charles Vos.
Bovenin zien we een nieuw kruis met corpus. Daaronder de kroon die wordt gedragen door twee engelen. De kroon bevat de tekst ‘Gelooft gy dit? Ja, ik geloof’. Daarnaast de afbeeldingen van de wenende Maria links en Johannes rechts. Aan beide zijden van het tabernakel tegeltableaus gemaakt door Max Weisz. Op een bruine ondergrond zien we voorstellingen in grijs met hier en daar een kleurtoets. Hier is Jezus afgebeeld die de bedroefde Maria ontmoet. Helemaal onderaan zie we de koperen deuren van de tabernakel.
De dagkapel heeft een eigen altaar, maar kijkt wel uit op dit hoofdaltaar.