Peter Scheele

Maria, de maan en de slang, een merkwaardig beeld met verschillende symbolen. We zien Maria, soms met, soms zonder kind, staand op de sikkel van de maan en op een slang. Op haar hoofd zien we soms een kroon met twaalf sterren of achter haar een krans van zonnestralen. Twaalf is het getal van de volmaaktheid.

Vaak is er een slang onder haar voeten. De slang heeft vaak een appel in z’n bek en dat doet natuurlijk meteen denken aan de zondeval: Eva die een hap uit de appel had genomen. De slang is het symbool van het kwaad. De maan staat symbool voor nacht, duister, kwaad. Maria staat met haar voeten op de sikkel en op de slang. Daarmee heeft ze het kwaad overwonnen. Het hemelse en goddelijke boven, het aardse en demonische beneden. De kunstenaar kan er flink wat symboliek in kwijt.

Toch is dit niet alleen een christelijk beeld, het kwam in de klassieke oudheid al voor als de maangodinnen Selene, Luna, Artemis en Diana. De dunne sikkel staat symbool voor de het begin van de nieuwe cyclus.

In Maastricht zijn verschillende afbeeldingen van Maria op de maansikkel te vinden: in de Beyart een beschilderd gipsen beeldje op een sokkeltje tegen de muur. In de Sint-Mathiaskerk staat ze zonder kind. In de Onze-Lieve Vrouwe zijn er twee: een groot vrijstaand beeld met kind en een in een kast in het zuidelijke transept. Ze lijkt daar iets in haar rechterhand te hebben dat verloren gegaan is. En het Mariamonument op de pilaar op de rotonde van de Wilhelminasingel in Wyck, in 1952 gemaakt door Albert Termote.