Museum Schuilen in Maastricht…
Zie ook Magazines
Museum Schuilen in Maastricht… In Blauwdorp ligt het Minister Goeman Borghesiusplantsoen. Het is een bijzonder aardig pleintje met een plantsoen in het midden. En een schuilkelder daaronder.
Blauwdorp is gebouwd op kazematten, de buitenwerken die rond Maastricht lagen. Het is een stelsel van ondergrondse gangen. Die gangen konden prima gebruikt worden om er schuilkelders van te maken. En die waren ook nodig: op 27 november 1941 rond negen uur ’s avonds, viel er een zware bom, vermoedelijk een Engelse, op Blauwdorp, ook op het Borghesiusplantsoen. Er vielen 25 doden. Er had luchtalarm geklonken en heel wat Maastrichtenaren hadden een plekje gezocht in de schuilkelder. Dat was hun redding.
Het museum laat vooral de ruimtes zien waar men kon schuilen. Maar het geeft ook een idee van het leven van alledag in die tijd. Een bijzonder mooi tijdsbeeld, authentiek, een tijdscapsule. Na de oorlog werden de gangen gebruikt als schuilkelder tijdens de Koude Oorlog. Daarover morgen meer.
De plek is zo bijzonder, dat men er een museum van gemaakt heeft: het museum Schuilen in Maastricht… In het plantsoen ligt de ingang. Het is een bezoek meer dan waard. Per 19 september is het museum weer geopend. Reserveren kan via https://schuileninmaastricht.com
Na de Tweede Wereldoorlog stonden de grootmachten Amerika en Rusland tegenover elkaar; het leidde tot een gigantische wapenwedloop en verschillende grote conflicten. De dreiging was enorm en werd de Koude Oorlog genoemd. Om voorbereid te zijn op een eventuele kernoorlog, richtte de BB, Bescherming Bevolking, de schuilkelder opnieuw in. Er was wel plaats voor 120.000 mensen. Voor mensen die geen schuilkelder konden vinden was het advies: zoek een plaats onder de trap met een vergiet op je hoofd en blikken bonen binnen handbereik. De Koude Oorlog eindigde formeel op 9 november 1989 met de val van de Berlijnse muur. De schuilkelder was vanaf toen niet meer nodig.
De naam van het museum is Museum Schuilen in Maastricht… Met drie puntjes aan het eind. Om duidelijk te maken dat de toekomst onzeker is en dat de schuilkelders ooit nog een nodig kunnen zijn.
Ik zei het al: het is een bezoek meer dan waard. Per 19 september is het museum weer geopend Reserveren kan via https://schuileninmaastricht.com
Het is vochtig in de ondergrondse ruimtes. Eigenlijk geen plaats om een museum in te richten. Vocht dringt overal in door en tast alles aan. Rotting, schimmel, roest en andere narigheid. Over een paar jaar zou er niks over zijn van de collectie. Maar het is geconserveerd. Echt afgesloten van de lucht en het vocht. Paul Tieman is de ontwerper van de tentoonstelling. Hij heeft een deel van de collectie verpakt in dubbel glas. Precies zoals dat ook in huizen zit. De twee glazen platen zijn luchtdicht en vochtbestendig aan elkaar gemaakt. Met de papieren in de tussenruimte. Het ziet er na jaren nog uit als nieuw. Ook de vitrines zijn speciaal voor deze situatie gemaakt. Met verwarmingselementen die de lucht op constante temperatuur houden zodat condens geen kans krijgt. Prachtig gedaan!
Tegenover de ingang ligt nog een ingang. Die is niet in gebruik, helemaal overwoekerd.
Ik herhaal het nog eens: het is een bezoek meer dan waard. Per 19 september is het museum weer geopend Reserveren kan via https://schuileninmaastricht.com