Gangenstelsel Zonneberg
Zie ook Magazines
Ik mocht met gids Patrick Semmeling mee de berg in. Dus warme kleding en een gaslamp mee. Warme kleding, want binnen is het 11 º. Dat is fris, maar door de luchtvochtigheid wordt het na verloop van tijd behoorlijk kil. En een lamp, want binnen is het stikdonker.
We zien eerst een foto van de kaart van de gangenstelsels in de Sint-Pietersberg. Die kaart is getekend op een muur in de gangen en is sinds kort helemaal klaar. Er staat een rood driehoekje op dat wijst naar een rood streepje: in die gang is deze kaart. Verder ziet u een rode lijn. Dat is het gebied dat de ENCI in de loop van een eeuw heeft afgegraven.
Verder wat sfeerfoto’s van de gangen. Die gangen zijn ontstaan doordat blokbrekers grote blokken mergel hebben uitgezaagd. Die waren nodig voor de bouw en de beeldhouwkunst. Het mergelpoeder was een meststof voor op het land.
Op de eerste foto kijken we naar boven en zien het plafond. Daarin zit een gat, het is een luchtschacht. En daarin zien we de hemel.
Op tal van plaatsen is kunst te vinden. Als muurtekeningen en als beeldhouwwerken. Een reliëf van drie engeltjes rond een leeg medaillon, een schitterend gekleurd beeld van een Maashagedis, een reclame voor margarine en natuurlijk de Nachtwacht. Maar ook dit. We kennen Hansje Brinkers die zijn vingertje in de dijk hield en zo een overstroming voorkwam. Hier zien we iemand die in z’n eentje de berg omhoog houdt.
In tijden van oorlog werden de gangen gebruikt als schuilplaats. Mensen verbleven hier, soms voor langere tijd. Er zijn allerlei voorzieningen voor gemaakt. Grote reservoirs voor drinkwater, een bakkerij, slaapplaatsen, een kapel. Op 8 september 1944 is er zelfs een kind geboren: Frits Beks. Hij en zijn moeder mochten in de buurt van de bakkerij blijven, lekker warm.
Ik was hier. Ik ook. En kijk mij… Op heel veel plaatsen hebben bezoekers hun naam in de mergel gekrast. Omdat de gangen van boven naar beneden zijn ontgonnen, zien we de oudste bovenaan. Don Alvarez De Toledo uit 1570. Het was de hertog van Alva. IANNO uit 1619, Napoleon uit 1803 en de Maastrichtse tekenaar Valentinus Klotz uit 1668, hij zou een jaar later met Josua de Grave samen prachtige tekeningen maken van de stad en omgeving.
Het was bijzonder interessant, maar ik vond het heerlijk om weer buiten te zijn. Ik ruilde het ene donker voor het andere en toen toch maar even deze foto gemaakt. Wat een feest.